Ja, jullie lezen het goed. Op het moment dat ik dit schrijf ben ik officieel geen boekverkoper meer. Ik moest zelf behoorlijk wennen aan het idee dat ik vanaf maart niet meer werkzaam zal zijn in het vak waar ik zo van hou, maar gelukkig komt dit wel door een leuke reden: ik heb een nieuwe baan gevonden!

Een korte samenvatting van mijn loopbaan: na de middelbare school ben ik Communciatie- en Informatiewetenschappen gaan studeren aan de Vrije Universiteit. Na deze bachelor koos ik voor de master Journalistiek die ik deeltijd volgde. Tijdens die master begon ik met werken bij boekhandel Libris Venstra in Amstelveen. Toentertijd was dit gewoon een ontzettend leuk bijbaantje, maar ik realiseerde me ook snel dat werken met boeken mij heel gelukkig maakt en dat mijn hart minder lag bij de journalistiek en het nieuws waar ik voor aan het studeren was. Gelukkig is het journalistieke vak ontzettend breed en kan je ook genoeg kanten op die niet met het nieuws te maken hebben. Schrijven is namelijk wél één van mijn passies en daar wilde ik ook graag iets mee gaan doen na mijn studie.

Helaas is het in deze tijd niet makkelijk om als junior in de communicatie en journalistiek een baan te vinden zonder aantoonbare werkervaring. Na het afronden van mijn masterscriptie begon ik met solliciteren; ik schreef talloze brieven en af en toe werd ik uitgenodigd voor een gesprek. Die gesprekken waren altijd heel leuk maar helaas kreeg ik de functie steeds net niet. Omdat ik het werk bij Venstra zo leuk vond sprak ik ook met mezelf af dat ik alleen zou solliciteren op functies die me nóg leuker leken dan werken in een boekhandel. Dat maakte me best kritisch want bij Venstra had ik het nu eenmaal onwijs naar mijn zin.

Toen corona kwam zette ik het solliciteren even helemaal on hold. Bedrijven moesten bezuinigen en ik had bij Venstra ook veel meer verantwoordelijkheden gekregen, zoals het managen van de sociale media en website, wat ineens veel belangrijker werd. Totdat ik in januari met vriendinnen aan het Zoomen was en één van die vriendinnen vertelde hoe druk ze het had op haar werk en dat ze een vacature hadden uitstaan voor een redacteur. Op dat moment maakte mijn hart een klein sprongetje, alsof het me wilde vertellen dat dit het moment was waar ik op had gewacht.

Vanaf die avond ging het opeens onwijs snel. Ik stuurde die vriendin een berichtje met de vraag of ze het leuk zou vinden als ik zou solliciteren. Dat vond ze gelukkig en ze had ook al gelijk een goed woordje voor me gedaan bij haar collega’s. Een dag later stuurde ik mijn motivatie en CV op en nog een dag later had ik al een afspraak voor mijn eerste sollicitatiegesprek. Vervolgens had ik de week erna twee sollicitatiegesprekken en moest ik een opdracht maken. De gesprekken waren beide onwijs leuk en ik voelde meteen een klik met de mensen en het bedrijf. Ook tijdens het maken van de opdracht was ik, naast zenuwachtig, heel enthousiast en zag ik mezelf al helemaal voor me in deze functie.

Na nog wat heen en weer gebel kreeg ik precies twee weken na het Zoomgesprek met die vriendin het telefoontje dat ik de baan had gekregen! Nog eens twee dagen later ondertekende ik het contract. Die twee weken waren een achtbaan aan emoties, vooral omdat ik ondertussen ook nog steeds bij Venstra aan het werk was. Maar eigenlijk heb ik vanaf het begin geweten dat dit een hele mooie kans was die ik niet voorbij moest laten gaan. Ik kan nu redactie-ervaring kan gaan opdoen in een ontzettend leuk bedrijf met een missie waar ik volledig achter sta: realistische vacatures schrijven met als resultaat een duurzame match tussen werkgever en werkzoekende. Ook ga ik mensen interviewen en vooral veel schrijven; beide dingen die ik graag doe.

In ieder geval betekent deze nieuwe uitdaging dat ik niet meer het grootste gedeelte van de week in de boekhandel zal doorbrengen, maar natuurlijk blijf ik wel betrokken in de boekenwereld door mijn collegavriendinnen en mijn blog. Ik zie ook voordelen: ik zal een stuk minder boeken gaan kopen omdat ik niet constant zie welke boeken verschijnen. Hierdoor zal ik waarschijnlijk eindelijk eens mijn stapel met meer dan 150 ongelezen boeken kunnen verkleinen. En tripjes naar boekhandels worden nu ook anders dan normaal; ik kan nu rustig snuffelen zonder dat ik boekhandels ga vergelijken met de ‘mijne’. Gelukkig zijn mijn nieuwe collega’s ook boekenwurmen; de eerste tien minuten van mijn sollicitatiegesprekken gingen over onze favoriete boeken. Ik kan dus ook met hen over boeken kletsen en ze natuurlijk boeken aanraden, want die neiging verdwijnt niet zomaar uit mijn systeem.

Ondertussen blijft mijn droombaan voor nu toch in het boekenvak, namelijk werken bij een uitgeverij als redacteur of op de marketingafdeling. Ik zie mijn nieuwe baan dan ook zeker niet als een definitief afscheid van het boekenvak, maar meer als een stap in de juiste richting om ontzettend veel te leren en ervaring op te doen zodat ik later weer terug te komen. Of ik kom erachter dat mijn hart eigenlijk bij de arbeidscommunicatie of iets heel anders ligt, dat kan natuurlijk ook. Ik weet nog niet wat de toekomst mij gaat brengen en eigenlijk vind ik dat ontzettend leuk. 🙂