Als ik over één boek veel gehoord heb de afgelopen tijd, dan is het wel De vervolgen helft van Brit Bennett. Een paar goede vriendinnen van mij lazen het en waren bijna allemaal razend enthousiast, waardoor ik natuurlijk nieuwsgierig werd. Gelukkig kon ik het boek lenen van een vriendin en wat ben ik daar blij om!

Over De vervlogen helft

De tweelingzusjes Desiree en Stella zijn elkaars spiegelbeeld en lopen op hun zestiende weg van de zwarte gemeenschap waar zij zijn opgegroeid. Niet lang daarna verliezen ze elkaar uit het oog en verandert alles; hun familie, hun gemeenschap en hun identiteit. Eén van de zussen woont met haar zwarte dochter in hetzelfde zuidelijke stadje dat ze ooit probeerde te ontvluchten. De ander gaat door het leven als een witte vrouw en vertelt haar witte echtgenoot en dochter niks over haar verleden. Maar het lot zorgt ervoor dat de levens van de tweeling weer samenkomen wanneer de paden van hun eigen dochters vervlochten raken.

Intrigerend plot

In het begin wist ik niet zo goed wat ik van het boek moest verwachten. Ik werd echter gelijk in het verhaal gezogen toen ik eenmaal begon en het verhaal liet me niet los. Als ik niet aan het lezen was merkte ik dat ik vaak aan het boek dacht en me afvroeg hoe het plot zich verder zou ontwikkelen. De flaptekst van het boek geeft best veel informatie over het plot, maar juist daardoor word je als lezer nieuwsgierig gemaakt naar hoe de gebeurtenissen tot stand zijn gekomen en wil je weten uit welke overwegingen de personages beslissingen hebben genomen.

De eerste paar hoofdstukken lees je vanuit het perspectief van Desiree, maar haar dochter Jude groeit snel op en dan begin je ook vanuit haar oogpunt te lezen. Dit geldt ook voor Stella en haar dochter Kennedy. Er komen langzamerhand steeds meer perspectieven bij waardoor het verhaal vanaf meerdere kanten wordt belicht. Dat vond ik fijn en ook absoluut een toevoeging want om het verhaal te begrijpen is het als lezer cruciaal om de gedachtegang van meerdere personages te weten.

“Mensen denken dat anders zijn je speciaal maakt. Nee, anders zijn maakt je eenzaam. Het is pas echt speciaal om bij iemand anders te horen.” 

Personages met gebreken

Eigenlijk willen alle personages in De vervlogen helft anders zijn dan waar ze vandaan komen en proberen ze het beste van hun leven te maken met de middelen die zij aangereikt krijgen. Zo ontvlucht Desiree haar gewelddadige man om haar dochter en zichzelf te beschermen, Stella kiest om zich als witte vrouw voor te doen uit hoop voor een beter leven en hun dochters doen weer hele andere dingen om dezelfde reden. Hoewel geen van de personages perfect is wordt het wel duidelijk dat je als lezers meer sympathie ontwikkelt voor Desiree en haar kant van het verhaal. Stella is immers de zus die wegloopt en wordt op die manier automatisch neergezet als de bad guy. Lezen vanuit haar perspectief zorgde wel dat ik meer sympathie en begrip kreeg voor haar beweegredenen, maar het is duidelijk dat je als lezer sneller de kant van Desiree en Jude zal kiezen. Naast de tweeling en hun dochters zijn er een heleboel diverse personages om hun heen. Niet alleen diversiteit in huidskleur, maar ook in seksuele geaardheid en (sociale) welvaart. Deze diversiteit maakt het verhaal heel rijk.

Actueel thema

Brit Bennett, een jonge Afro Amerikaanse auteur, schreef deze familieroman met een duidelijk thema, namelijk het verschil tussen zwart en wit, als dat verschil al bestaat. Een actueel thema door onder andere de Black Lives Matter beweging maar ook een thema dat al eeuwen relevant is. Zo begint De vervlogen helft namelijk wanneer het dorpje Mallard gesticht wordt door een zwarte man die weigert zich nog als slaaf te laten behandelen, maar ook niet door de witte gemeenschap wordt geaccepteerd. Het hele boek door worden dingen gedaan en uitgesproken die je helaas vandaag de dag ook nog hoort. In een interview met Brit Bennett vertelt zij dat het schrijven van deze roman voor haar voelde als een must. Ze vraagt zich af wat zwart of wit eigenlijk betekent. Stella leidt immers een wit leven en haar identieke zus een zwart leven. Als dit kan zonder dat mensen het door hebben, wat is dan eigenlijk het verschil?

“In het donker kan je nooit te zwart zijn. In het donker heeft iedereen dezelfde kleur.”

Ik vond De vervlogen helft een heel sterk verhaal en sluit me helemaal aan bij alle enthousiaste reacties die ik over dit boek heb gehoord. Brit Bennett zorgt ervoor dat je enorm gaat meeleven met de personages en geeft je een kijkje in het leven van twee identieke tweelingzussen en hun dochters, die compleet verschillend leven. Naast het intrigerende plot en de realistische personages met gebreken is ook de thematiek ontzettend relevant en belangrijk om meer over te lezen. Het enige minpunt vond ik dat het verhaal nogal abrupt over was terwijl ik nog helemaal geen afscheid wilde nemen van iedereen. Ik heb erg van De vervlogen helft genoten!

Koop De vervlogen helft hier en steun de lokale boekhandel